Ποδαρόδρομος

To τι τράβηξα για να επιστρέψω σήμερα στο σπίτι δεν λέγεται. Το λιμάνι του Πειραιά είναι ολόκληρο αποκλεισμένο επειδή οι Κρητικοί έχουν αράξει με τα τρακτέρ τους στον Άγιο Διονύσιο απέναντι και περιμένουν να τους αφήσουν ν' ανέβουν με τα τρακτέρ, λέει, στο υπουργείο. Δεν έβγαλα κιχ παρά την ταλαιπωρία διότι όταν η κρητική ντοματούλα πωλείται € 3,50 το κιλό, όλοι γκρινιάζουμε και λέμε πού θα πάει αυτή η κατάσταση με τα προϊόντα, τα καρτέλ και τα λοιπά.

Από την άλλη όμως δεν μπορώ να μην πω ότι το μεσημέρι τα πράγματα στο λιμάνι είχαν ηρεμήσει και έπρεπε η τροχαία να ανοίξει έναν τουλάχιστον από τους έξι δρόμους που ανεβαίνουν από τις πύλες του λιμανιού προς τα προάστεια. Τίποτα, όλα κλειστά χωρίς κανέναν απολύτως λόγο ενώ στους υπόλοιπους δρόμους γινόταν παν-ζουρ-λι-σμός!!!

Η ταλαιπωρία μου λοιπόν δεν οφείλεται στους εκατό Κρητικούς που είχαν απομείνει στο λιμάνι στις τρεις το μεσημέρι αλλά στο σχεδιασμό της αστυνομίας! Επιπλέον, αυτό το πράγμα με τα δακρυγόνα είναι τρομερό πια. Για ψύλλου πήδημα μάς πήζουν στα χημικά. Πετάξανε οι αγρότες λέει, κάτι πατάτες στα ΜΑΤ κι έγινε του δακρυγόνου του κάγκελο. Εγώ προτείνω στην αστυνομία να ιδρύσει μονάδα ιππικού. Θα μπορούν να βαράνε αφ' υψηλού, να ιππεύουν και να κόβουν κεφάλια. Γιατί όχι;

Όσο για τη γνωστή καραμέλα "ναι, αλλά τι φταίνε οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στις δουλειές τους και στα σπίτια τους και ταλαιπωρούνται" και λοιπά και λοιπά που άκουσα πάλι από συμπολίτες μου στο δρόμο, επιτέλους ρε παιδιά, λίγη αλληλεγγύη! Εντάξει, ατομικά δεν φταίει κανείς αλλά υποτίθεται ότι όλοι παλεύουμε για το καλύτερο. Τι μίρλα είναι αυτή; Τι ατομικισμός;

Και τώρα, ώρα για ποδόλουτρο. Τέτοιο ποδαρόδρομο δεν έκανε ούτε η "Κόρη μου η σοσιαλίστρια" στην πορεία στο Μαραθώνα!