Οδηγός Ευρωεκλογών

Το λοιπόν, τις ευρωεκλογές τα ίδια τα κόμματα τις έχουνε χεσμένες. Απόδειξη ότι δεν δεσμεύονται ότι οι εκλεγμένοι θα παραμείνουν τις Βρυξέλλες να "επιτελέσουν το έργο τους". Άποψή μου είναι ότι ο καθένας θέλει το μερίδιό του στην πίτα μόνο για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης: η ΝΔ για να δείξει ότι δεν έχει τόόόσο μεγάλη φθορά, το ΠΑΣΟΚ για να δείξει ότι έχει "ρεύμα" και πάει για κυβέρνηση, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ για να δείξουν ότι πρέπει να "τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της κρίσης", οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ για να δείξουν ότι πρέπει να γίνει στροφή προς το περιβάλλον και όλα αυτά... Όλοι λοιπόν για να δείξουν κάτι, όλοι για τις εντυπώσεις και κανένας για καμία ουσία...

Αντιθέτως, την ουσία πρέπει να τη βρούμε εμείς, οι ψηφοφόροι- θεματοφύλακες της δημοκρατίας, μη χε; ΟΚ.

Η ουσία είναι ότι πέρα από κάθε ατομική και συλλογική νοοτροπία, κάθε άνθρωπος προσαρμόζεται στο περιβάλλον που διαμορφώνουν οι ισχυροί γύρω του. Πιο απλά: οι έλληνες οδηγοί πάνε με διακόσια στην Αθηνών-Πατρών αλλά με 60 στην γερμανική άουτοστράντα, κυρίες. Όσο λοιπόν και να φταίει ατομικά ο κάθε έλληνας και ο κάθε ελληνάρας, η ουσιαστική ευθύνη ανήκει στην πολιτική ηγεσία των τελευταίων ΠΟΛΛΩΝ ετών που έχει διαμορφώσει / ξεσκίσει την κατάσταση σ' αυτή τη χώρα.

Παραδειγματάκια;
1. Παιδεία.
Τα περισσότερα σχολεία είναι ερίπεια. Οι καθηγητές είτε είναι γηραλέοι, ανεκπαίδευτοι συνδικαλιστές χωρίς καμία ευαισθησία για το λειτούργημά τους και το έμψυχο υλικό που περνάει κάθε μέρα από τα χέρια τους, είτε απλήρωτοι ωρομίσθιοι. Τα βιβλία είναι κακογραμμένα, η ύλη πολλή, το συστηματάκι εισαγωγής στα πανεπιστήμια τελείως λάθος, η παραπαιδεία απαραίτητη (ζήτω το ΠΑΣΟΚ, ζήτω, ζήτω! Και εξηγούμαι: όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, μέσα δεκαετίας του '80, φροντιστήριο έκαναν μόνο οι αδύναμοι μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου. Όταν έφτασα στην τρίτη Λυκείου και πήγα να γραφτώ σε ένα φροντιστήριο για να ρημάδια τα μαθηματικά που είχα στη δέσμη, μου είπαν ότι "άργησα". Και είχαν δίκιο. Μέσα σε μία δεκαετία το φροντιστήριο είχε γίνει απαραίτητο σε όλους και για όλα τα μαθήματα. Ακόμα και για τα Νέα Ελληνικά, την Ιστορία, την Κοινωνιολογία!!!). Τα υγιή παιδιά μισούν το σχολείο σήμερα κι αυτό είναι κατόρθωμα των υπουργών παιδείας. Κι ακόμα παραπέρα: πάρε πτυχίο- βγες στην ανεργία. Ποιος φταίει; Όχι εγώ, παιδιά.

2. Υγεία
ΙΚΑ; Νοσοκομεία; Ασφάλεια; Φακελάκια; Ράντζα; Εφημερίες; Ασθενοφόρα χωρίς εξοπλισμό; Νοσοκομεία χωρίς βαμβάκια; Μεταφορές από το ένα νοσηλευτικό ίδρυμα στο άλλο; Ουρές; Αναμονές πολύμηνες; Εξευτελισμός της αξιοπρέπειας και της αξίας της ανθρώπινης ζωής; Η απαξίωση των γιατρών; Καθαριότητα στα νοσοκομεία; Ποιος φταίει; Όχι εγώ, παιδιά.

Και κοίτα να δεις ρε φίλε μου, εγώ σκάω 200 ευρώ το μήνα για το ΙΚΑ κι άλλα τόσα ο εργοδότης μου, έτσι; Λέω λοιπόν, ότι αν έσκαγα όχι 400 αλλά 100 ευρώ το μήνα σε μια οποιαδήποτε ιδιωτική ασφάλεια, τηλεφωνάκι θα με παίρνανε κάθε πρωί "Πώς κοιμηθήκατε κυρία Μπάνσι μας; Μήπως δεν αισθάνεστε καλά; Να στείλουμε το ελικόπτερο να σας πάρει να σας μεταφέρει στο υπερσύγχρονο νοσοκομείο μας για ένα τσεκ-απ;". Για τέτοια περιποίηση μιλάμε. Τι αγοράζω με τα 400 μου ευρώ το μήνα ακριβώς; Τις πανάκριβες, υπεριτμημένες προμήθειες των νοσοκομείων που δεν έχουν ούτε γάζες; Τους μισθούς των ακριβοπλκηρωμένων διοικητών των νοσοκομείων - διορισμένοι κάθε φορά από το υπουργείο!!! - που συνήθως είναι άσχετοι με τον ιατρικό κλάδο; Ή τη σύνταξή μου;

3. Συντάξεις
Πόσο εξευτελισμένο και εξευτελιστικό μπορεί να είναι ένα κράτος που λέει στους ανθρώπους που μόχθησαν μία ζωή και ΚΑΤΕΒΑΛΛΑΝ κανονικά τις εισφορές τους στα ταμεία τους ότι δεν μπορεί σήμερα να καλύψει όχι μόνο την ιατρική τους περίθαλψη (εξετάσεις, φάρμακα κλπ) αλλά ούτε τις συντάξεις τους; Ποιος φταίει για το ΝΑΤ, το ΤΕΒΕ και τα λοιπά φαληρισμένα ταμεία; Όχι εγώ, πάντως. Ούτε οι ασφαλισμένοι, σίγουρο.

4. Οικονομία
Το γελοίο τηλεοπτικό σποτάκι περί φορολογικής συνείδησης είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχω δεχτεί σαν πολίτης. Ποιος φταίει που δεν πατάσσονται οι μεσάζοντες που φουσκώνουν τις τιμές των προϊόντων και οι μεγαλοκαρχαρίες που φοροδιαφεύγουν κατά δις ευρώ κάθε χρόνο; Ανήκω στα λεγόμενα υποζύγια- είμαι μισθωτή- και δεν μπορώ να κλέψω το κράτος. Αλλά αποδεικνύεται ότι τα λεφτά που δίνω πάνε σε τσέπες απατεώνων, ανθρώπων χωρίς καμία απολύτως συνείδηση, γι αυτό οι βασικοί τομείς της ζωής στην Ελλάδα είναι στα χάλια που είναι. Ποιος φταίει που μία τυρόπιτα κοστίζει 800 δραχμές κι ένας καφές ενάμιση χιλιάρικο; Ποιος φταίει που οι τράπεζες δεν υπακούν στους νόμους; Ποιος φταίει που ο μισθός μου με υποχρεώνει απλά να επιβιώνω και όχι να ζω; Ποιος φταίει που πλήρωσα νταβατζιλίκι 1 εκατομμύριο ευρώ για τη γιουροβίζιον και άλλα τόσα για την τελετή εγκαινείων (!!!) του νέου μουσείου της Ακρόπολης; Όχι εγώ πάντως.

5. Περιβάλλον - Καθημερινή ζωή
Ποιος φταίει που τα ποτάμια έχουν μετατραπεί σε λιμνάζοντα λύμματα, τα σκουπίδια βασιλεύουν στους δρόμους, τα πεζοδρόμια είναι σπασμένα ή γεμάτα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που σε κάθε δρόμο ξεφυτρώνουν διαφημιστικές ταμπέλες σαν αλλόκοσμοι φαλλοί, που δεν υπάρχει πουθενά χώρος να περάσει ένα παιδικό καρότσι, που τα δάση καίγονται κάθε χρόνο μαζί με τους ανθρώπους; Φταίνε όχι μόνο όσοι δεν εφαρμόζουν το νόμο, αλλά και όσοι δεν μεριμνούν γι αυτό. Το είπα στην αρχή του ποστ: στο εξωτερικό καθόμαστε κυρίες γιατί οι δομές / υπηρεσίες/ παροχές άλλων κρατών εμπνέουν σεβασμό. Εδώ μας παίρνει να κάνουμε κι αλλιώς. Ακριβώς γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρά του "δεν τρέχει τίποτα - είμαι εγώ και η πάρτη μου" επιβεβαιώνεται από την πολιτική κατάσταση εδώ στην Ελλάδα (ναι, ναι, τη χώρα του φωτός λέμε).

Αυτοί είναι μερικοί από τους τομείς για τους οποίους επιλέγονται / εκλέγονται οι πολιτικοί. Είναι στα καθήκοντά τους, είναι μέρος της δουλειάς τους. Δεν μπαίνω σε εξοπλισμούς, αγροτική πολιτική, μεταναστευτική πολιτική, φυλακές, ναρκωτικά, φασισμό της Εκκλησίας και τα ρέστα. Θα ξημερώσουμε.

Και πάνω σε όλα αυτά, οι εκλεγμένοι φωστήρες όχι μόνο έχουν προδώσει ολοκληρωτικά τις προσδκοίες μου τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που ψηφίζω, αλλά επιπλέον έχουν φορτώσει τη χώρα και εμένα προσωπικά με δυσβάσταχτα χρέη και μία αδιάλλειπτη αίσθηση ντροπής. Τα σκάνδαλα, οι μίζες, οι αυθαίρετες βίλες και παρανομίες, η συγκάλυψη, οι υποκλοπές, τα ομόλογα των δημοσίων ταμείων, οι ανεύθυνοι και ασυνείδητοι υπουργοί και λοιποί ιθύνοντες, ο Γερμανός, ο ΟΤΕ, τα φαληρισμένα μονοπώλια (αλήθεια, πώς φαληρίζει ένα μονοπώλιο;;;; Π.χ. ΟΣΕ, Ολυμπιακή, και τα λοιπά. Ε, πώς;;!) είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Η λεγόμενη "νοοτροπία του Έλληνα" είναι τόσο ελαστική που θα συγχωρούσε άνετα τα παραπάνω κερασάκια αν κάνανε έστω καλά το καθήκον τους όλοι αυτοί. Τη δουλειά την οποία τους αναθέσαμε με όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών. Αλλά ούτε αυτό συμβαίνει. Ούτε αυτό. Το μόνο που συμβαίνει είναι να ζητάνε ψήφο και υποστήριξη, όλοι αυτοί που στον πολύ ελεύθερο χρόνο τους αρέσκονται να πετάνε λάσπη ο ένας στον άλλο και στις κρίσιμες στιγμές (τύπου "εκλογές") να πετάνε λάσπη στα μάτια μου για να μη βλέπω.

Δεν έχω να προτείνω λύση, εκτός ίσως από μία επιτυχημένη πυρηνική δοκιμή που θα ισοπέδωνε τη χώρα, για να ξαναχτιστεί απ' την αρχή. Κι αν ακούγομαι μηδενίστρια, το λέω ευθέως, είμαι. Δεν μου άφησαν επιλογή.

Α, ναι, θα πάω για μπάνιο την Κυριακή των εκλογών. Θα έχει καλό καιρό, άκουσα.