Ψυχο-ακουστικά παιχνίδια

Διαβάζω μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση για τα αποτελέσματα της μελέτης δύο επιστημόνων, που εξέτασαν την υπόγεια κρύπτη του αρχαίου νεκρομαντείου στον Αχέροντα ποταμό.

Ο υπόγειος θάλαμος στον οποίο οδηγούνταν όσοι επιθυμούσαν να έλθουν σε επαφή με τις ψυχές του κάτω κόσμου, είχε κατασκευαστεί έτσι ώστε να είναι σχεδόν απόλυτα ανηχοϊκός. Οι συνθήκες έλλειψης ήχου έχουν ιδιαίτερη ψυχική επιρροή στον άνθρωπο -- το άρθρο σημειώνει ότι στον πλέον σύγχρονο ανηχοϊκό θάλαμο του κόσμου, το ρεκόρ παραμονής είναι μόλις 33 λεπτά!

Η ουσία για μένα δεν είναι βεβαίως το πόσο σπουδαίοι ήταν οι αρχαίοι Έλληνες που κατασκεύαζαν ανηχοϊκούς θαλάμους όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια και τα λοιπά, και τα λοιπά. Το ζουμί για μένα βρίσκεται στο ότι προκύπτει μία ακόμα απόδειξη για το πώς η θρησκεία στηρίχθηκε, από αρχαιοτάτων χρόνων, στην αυθυποβολή και στην τεχνητή συνθήκη.

Ένα άλλο παράδειγμα που έπεσε στην αντίληψή μου πρόσφατα είναι ότι στα Ελευσίνια μυστήρια, ο κυκεώνας που έπιναν οι μύστες για να έρθουν σε επαφή με το θείο στοιχείο, περιλάμβανε μολυσμένο κριθάρι. Σύμφωνα με τη wikipedia, οι μύκητες που αναπτύσσονταν στο σπόρο προκαλούσαν τις έντονες ψυχικές εμπειρίες που βίωναν οι συμμετέχοντες. Ακριβώς όπως οι σαμάνοι των αυτοχθόνων αμερικανικών πλυθησμών κατανάλωναν πεγιότ, έναν κάκτο πλούσιο σε μεσκαλίνη (το lsd της φύσης) για να έρθουν σε επαφή με τους θεούς τους.

Στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα πάντως, ένα ανάλογο αποτέλεσμα έκστασης και άλλων ψυχικών αντιδράσεων, επιτυγχάνεται όχι μόνο από τη χρήση και κατανάλωση ουσιών ή την αποχή από αυτές (η νηστεία μπορεί επίσης να προκαλέσει οράματα, ως γνωστόν) αλλά και με την ανάλογη διαμόρφωση του περιβάλλλοντος χώρου. Φανταστείτε ότι μπαίνετε θεονήστικοι από μέρες σε έναν υπόγειο επιμήκη θάλαμο, γεμάτο βαριά, θολωτά τόξα, που φωτίζεται μόνο από μερικές δάδες και όπου δεν ακούγεται κανένας απολύτως ήχος, ούτε καν η δική σας φωνή (ίσως μόνο ελάχιστα). Ε, τότε, όχι μόνο με τους νεκρούς απ' τον Άδη θα μιλούσατε, αλλά και με την ίδια την Περσεφόνη!